Her köpek sahibi, köpeğin (özellikle erkek köpeğin) dışkıladıktan sonra bazı güçlü yer tırmalama hareketleri yaptığını gözlemlemiştir. Köpek dışkının olduğu yerden biraz uzaklaşır ve daha sonra, yürüyüp gitmeden önce, ön ayaklarının ve özellikle arka ayaklarının güçlü geri hareketiyle yeri kazır. Bazen bu kazıma davranışı işemeden sonra yapılır, fakat bu daha az görülür.

Bu hareketin ilk açıklaması, köpeğin yabani atalarının, kediler gibi, dışkılarını örttükleri biçimindeydi. Evcilleştirmenin bu hareketin etkinliğini azalttığı ve bir zamanlar hijyenik olan bir yöntemin artık yararsız izlerinden başka bir şeyin kalmadığı düşünülüyordu. Ancak bunda doğruluk payı yoktur, çünkü doğal ortamlarında kurtlara ilişkin yapılan son gözlemler, bunların da aynı kazıma hareketini yaptıklarını ortaya koymuştur. Evcilleştirmeden kaynaklanan “çürüme” durumu söz konusu değildir.

Bir diğer öneri, köpeklerin dışkılarını dağıtmaya çalıştıkları, kişisel kokularını bıraktıkları alanı genişlettikleri biçimindeydi. Aslında, bazı hayvan türleri dışkılarını dağıtma işine girişirler, örneğin suaygırı kokulu dışkısını uzağa ve geniş bir alana dağıtmak için özellikle düzleşmiş kuyruğunu yelpaze gibi ileri geri sallar. Bununla birlikte, dışkılarına dokunmaktan her zaman kaçınırlar.

Bunun iki olası açıklaması vardır. Birincisi, yabanıl doğada kurtlar toprağı kazıdıklarında toprağı altüst ederler ve dışkılarını bir metre kadar genişlikte bir alana dağıtırlar. Böylece, dışkının koku işaretinin yanı sıra, dikkati çeken bir görsel işaret de bırakılmış olur. Günümüzde birçok köpek, sahiplerinin kendilerini gezdirdiği asfalt yolu ya da kentin sert yüzeylerinin zeminini ayaklarıyla kazıyarak görsel etki yapabilirler, fakat burada şanssız durumdadırlar. Daha doğal bir ortamda kazıma hareketleri çok daha çarpıcı bir görsel işaret bırakabilecektir.

İkincisi, köpeğin vücudundaki tek etkin ter bezlerinin ayak parmakları arasındakiler olduğuna işaret edilmektedir ve hayvan dışkısında zaten mevcut olana bir başka kişisel koku ekliyor olabilir. Bu düşünceyi inandırıcı bulmayabiliriz, çünkü, biz insanların burunları köpek dışkılarını kolayca algılamakla birlikte, köpeğin ayak terinin kokusuna tepki vermemiz söz konusu değildir. Ancak, koku açısından zengin köpek dünyasında, bu ek kokuyla işaretleme biçiminin onun kendi  özel mesajı olması ve bunun da köpeğin yürüyüşe çıkma takıntısına ek bir çekicilik kazandırmış olması olasıdır.

Her olasılığa göre, köpek doğal ortamda kendi kazıma hareketini yaptığında, hem koku faktörü hem de görsel faktör rol oynamaktadır.