Birçok kişi, erkek köpeğinin birdenbire ön ayaklarıyla onların ayaklarını sardığı ve güçlü pelvik hareketler yaptığı şaşırtıcı durumları yaşamıştır. Bu köpekler niçin bu türden umut verici olmayan hareketlere girişirler?

Bunun yanıtı, köpeklerin kişiliklerinin oluştuğu, yavru oldukları dönemde özel bir sosyalizasyon sürecinden geçmelerindendir. Bu kritik durum dört haftadan on iki haftaya kadar sürer ve bu süreyi onlarla yakın ve dostça  bir şekilde paylaşan her tür, onların türü haline gelir. Tüm ev köpekleri için bu önemli büyüme döneminde her zaman mevcut olan iki tür, yani köpekler ve insanlar vardır. Bunun sonucunda, her iki türe de güçlü biçimde bağlanmış’ zihinsel açıdan hibridler’ haline gelirler. Yaşamlarının geri kalan bölümünde hem köpek hem de  insan topluluğuyla rahat etmeyi sürdürürler. Onların insan ailelerinin üyeleri, benimsenmiş ‘sürü’  olarak onlara yeterince iyi hizmet ederler. İnsanlar onlarla yiyeceklerini paylaşır, birlikte bölgede devriye gezerler, birlikte oynarlar, biraz sosyal eğitim yaparlar, gerekli karşılama törenlerini gerçekleştirirler ve genellikle köpeğin arkadaşı rolünü istekle oynarlar. Köpek topluluğu ve insan topluluğu birbirlerine iyi bir eş olurlar. Bu ilişki yalnızca seksin söz konusu olduğu durumlarda kopar.

Bereket versin ki, köpeğin cinsel açıdan yalnızca kendisine çekmesinde söz konusu olan bazı doğal tepkiler mevcuttur ve bunlar genellikle köpeklerin doğru yöne yönelmesini sağlar. İnsanlar köpeklerin özel erotik kokularına sahip olmadıklarından, kendi evlerini paylaşan erkek köpeklerin cinsel  tepkilerini harekete geçirmezler. Köpekler açısından, insanlar, ‘hiçbir zaman cinsel nitelikli olmayan sürülerinin üyeleridir.

Erkek köpek için, ne yazık ki, evcilleşmiş yaşamlarında kızışmış olan dişi köpeklerle karşılaşmanın çok ender olması dışında her şey iyidir. Evin kedisinin bile çekici olmaya başladığı bir cinsel gerilim düzeyi oluşur. Bu noktada cinsel isteği artmış olan bir köpek, kediler, diğer erkek köpekler, yastıklar ve insan ayakları dahil, yeterince  uzun süre hareketsiz kalan hemen her şeyin üstüne çıkmaya çalışacaktır. İnsanın ayakları, sarılması kolay olması nedeniyle çekicidir. İnsan anatomisinin daha uygun bir bölümünün değil de ayağın tercih edilmesi, yalnızca insanların tuhaf, köpeğe benzemeyen biçiminden kaynaklanmaktadır. İnsanlar çok iri ve uzun olduklarından, ayakları cinsel yakınlaşmada baş vurulabilecek son yer olarak kolayca ulaşabilecekleri tek bölge haline gelmektedir.

Bacağa sarılan bir  köpeğe verilecek doğru tepki, öfke değil, şefkattir. Ne de olsa bu gibi köpekleri anormal bekarlık yaşamına mahkum edenler bizleriz. Bazen onlara verilen öfkeli bir ceza yerine, onların yaklaşmalarının kibar biçimde reddedilmesi ihtiyaç duydukları tek şeydir.